Сана саңылауынан таным таразысына дейін

Қай халықтың болмасын, өткенін бүгініне жеткізетін, бүгінін ертеңімен ұштастыратын оның тілі. Осыдан да ұлт ұстазы Ахмет Байтұрсынұлы «Тіл – адамның адамдық белгісінің зоры, жұмсайтын қаруының бірі» десе керек. Тіл адам баласына сор болып жабысып, абыройын айрандай төгуі де оп-оңай. Бақ болып қонып, мәртебесін асыруы да ғажап емес. Осы бақ пен сорды халық деңгейіне көтерсеңіз, көп нәрсенің басы ашылады.

Қазақ халқының басына тілдің бақ боп қонған уақыты А.Байтұрсынұлының қырыққа толар шағынан бастау алды. Бұл - 1910 жылдар шамасы. Алғашқы орыс революциясы (1905-07) қазақ баласының да санасын өзгертті. Бұл уақытта Ахмет отыздың үстіне жаңа шыққан. Бірінші мүшелінде алған екі сыныптық (әр сынып үш жылдық оқуды қамтиды) орыс-қазақ училищесі (Торғай) оны Орынбордағы мұғалімдер мектебіне түсуіне мүмкіндік берді. Мұндағы төрт жыл шамасында білімнің қазіргі жоғары мектеп беретін білімге пара-пар екендігі тағы бар. Онан кейінгі он-он бір жылын Ақтөбе, Қостанай және Қарқаралы уездеріндегі ауылдық және болыстық мектеп-училищелерде мұғалім болып қызмет атқарады. 23 жастағы жас жігіт Омбыға барған бір сапарында қазақ халқының тарихын түгендеп жүрген, этнографиясы мен фольклорына ден қойған А.Е.Алектровпен жүз-деседі. Меніңше, осы кездесу оны түбегейлі өзгеріске бет бұруға итермеледі. Мұны М.Әуезов ұлт ұстазының 50 жасқа толған мерейтойына арналған мақаласында «Атақты Ильминскийдің жолымен қазақтың көзін ашу үшін осы оқу керек деген саясатты тұтынып жүргендігін сөздерімен білдірген Алектровтың ниетімен жақын келіп танысқан соң, Ахмет қазақ халқының жағдайының ауырлығын ұғып, ел турасындағы түкпірлі ойы сол кезде ояна бастаған. Алектровпен танысудың екінші әсері – Ахаңның жолы ашылып, бұрынғы білім-өнер жолындағы шала білініп, көмескілеу түсініп жүрген нәрселерін таза білуіне себеп болған» - деп көрсетеді. 13 жасында полковник Яковлевтің кесапатынан жапа шеккен әке бейнесі елестеді, енді келіп орыс ғалымының қазақ мәселесін күйттегені жанына батты. Осыдан барып, қазақ тілін, әдебиетін, тарихын, этнографиясын өз жұртының баласы жазғаны жөн деген ойға тоқталса керек. Бұл - біздің пікір, әйтпесе Г.Н.Потанин мен А.Е.Алектровтың қазақ өркениетіне сіңірген еңбегін жоққа шығарудан аулақ ойдамыз. Жалпы, бүгінгі қазақты мына мәселелер ойлантуы керек. Біріншіден, «ұлт ұстазы» айқындауышының өз иесін тап- қандығы анық. Демек, респуб-лика көлемінде «Мұғалімдер күні» болып саналатын қазанның алғашқы жексенбісін ұлт ұстазының туған күнімен байланыстырудың да сәті келді деп білеміз. Мұндай тәжірибе біздің мемлекетімізде болды: көп уақыт 22 қыркүйекте мерекеленетін «Тілдер күнін» 2017 жылдан бастап А.Байтұрсынұлының туған күніне орайластырып едік. Меніңше, бұл ойымыз көптеген ұстаздардың көңілінен шығады деп сенемін. Әрине, А.Байтұрсынұлын ұлт ұстазы дәрежесіне көтерген оның ұшан-теңіз еңбегі. Әсіресе, оның қазақ мектептері мен оның тыңдаушыларына арнаған оқу құралдары болса керек. Бұл жерде мұндай оқу құралдар мектеп табалдырығын аттаған балалар мен оларды тәрбиелеуге алған мұғалімдерге де тікелей қатысы бар. Өз тарапымыздан ұлт ұстазының тілдік сезім мен қазақы намысы жоғары болғанын қосқымыз келеді. Бұл екі санатқа отбасы мен орта әсер етеді. Қазақ отбасынан шыққан, қазақ ортасында өскен қазақ баласы өз тілінен кем қалуы мүмкін емес. Осы себептен де ғалым оқулықтарындағы пәнсөздер қазақ пайдаланымында бүгінгі күге дейін сақталып қалып отыр. Ғалым еңбегінен бірде-бір шет тілдер сөзін кездестірмейсіз. Фонетика емес дыбыс жүйесі, лексика емес сөз жүйесі, морфология емес сөз тұлғалары, синтаксис емес сөйлем жүйесі. Оның үстіне ғалым оқулық-тарындағы мысал деректер қазақ санасына дендеп енген мақал-мәтелдер, нақыл сөздер, аңыз- әңгімелерден тұрады. Бұған «Күлтөк-пенің басында күнде жиында» айтылатын әңгіме-дүкенді қосыңыз. Оның үстіне ол уақыт ақпа құлақ ағайын емес, құйма құлақ қазақ жұрты бағаланған шақ. Ата сөзден аулақ қоныстану қазақ баласына тән емес-тін. Ол уақытта қазақ жұрты сөзіне қарай сөйлеушісін бағалай алатын. Мұндай тірлік Ахметтің де сана-сезіміне тікелей әсер етті десек болады. Ахмет еңбектерінің өз қатар-ластарынан озық ойлы болуына не себеп? Ең алдымен, өткен ғасырдың басында А.Байтұрсынұлымен салыстыра көрсететін қазақ тұлғасы жоққа тән. Бұл жерде Ахмет қана оқыды, басқасының білімі жеткіліксіз болды деген пікірден аулақпыз. Біз мемлекеттік саясаттың (бұл саясатты көзі ашық қазақ оқымыстылары ұстанды) оқу-білімге қатысты бағытын айтып отырмыз. Оның алдында кітап терген Ы.Алтынсарин 1889 жылы өмірден өткен. Жаңа ғасыр жаңа тұлғаны аренаға шығарды. Ахмет осылайша қайнауы кем қазанға түсті. Елуге толар-толмас шақта қазаққа ең керек оқу-құралдарын мектеп табалдырығынан өткізеді. Қазақ қоғамынан шыққан Ахмет санасы орыс еңбектерімен танысқаннан кейін аласа-пыран күйге түсті. Қазақ отбасының бағып-қағуынан кейін орыс білімінің нәрін алуы (арнайы оқу орнына түскен жоқ, бірақ оның Орынбор, Омбы сияқты орыс қалаларындағы орыс білгірлерімен қарым-қатынасын айтып отырмыз) қабілетіне күш қосып, психологиялық жады мен логикалық байымы бірден көтеріліп шыға келді. Орыс тілі арқылы Еуропада Женева лингвистикалық мектебінің ірі өкілі Фердинанд де Соссюр (1857-1913), неміс ұлтының ірі өкілі Вильгельм фон Гумбольдт (1767-1835), Ресейде Москва лингвистикалық мекте-бінің ірі өкілі Ф.Ф.Фортунантов (1848-1914) еңбектерімен тікелей танысты десек болады. Ахметтің осындай әлемдік дүниеден нәр алмауы мүмкін емес еді. Байқап қарасақ, А.Байтұрсын-ұлымен заманы бір А.М.Пешков-скийдің еңбегі 1914, М.Н.Петер-сонның еңбегі 1923, А.А.Шахматовтың еңбегі 1925 жылы шығады. Мұның үшеуі де Ф.Ф.Фортунантовтың шәкірттері. Қолы ұзын дейтін орыстың кітаптары тек өткен ғасырдың үшінші он жылдығында баспа бетін көреді. Ахмет екінші он жылдық басталмай тұрып оқу құралдарын бере бастайды: «Әліппе» – 1910; «Тіл-құрал» 1912-25 жылдар. Демек, Ахмет өз замандастарының еңбегін оқуы екіталай, бірақ олардың ұстаздарынан тараған еңбектермен таныс болғандығы анық болып шығады. Әрине, ғылыми деңгей бір арнада қабыспайды. Бірақ сол ғылымға қаузау болар қауыздың Ахмет оқулықтарының өн бойында тұрғандығы бүгін жұмбақ емес. Қазаққа «Тіл – құрал» осындай жолдармен келді. Жоғарыда айтқа-нымыздай, «Тіл-құрал» 1912-1925 жылдар аралығында жеті рет жарық көреді. Оның бесеуі орыс патшасы уақыты да, екеуі Кеңес деген өкіметтің белең алған тұсы. Құрал «Тіл танытқыш кітап» деп аталып, төрт деңгеймен жеткізілген: 1-сі Дыбыс жүйесі – 1912-15 жылдар; 2-сі Сөз жүйесі – 1914-17 жылдар; 3-сі морфологиялық құрылымы (Қазақ тілінің сарфы) – 1915 жыл; 4-сі Сөйлем жүйесі – 1925 жыл. Бұл бөлістің өзін шартты деп қарау қажет. Себебі 1-тілтанытқыш кітап 1925 жылы 5-інші рет басылым көріпті. Жалпы, ғалымның «Қазақ тілінің сарфы» деп тарқатқан кітаптары қазіргі ұғымдағы грамматика аясына сәйкеседі. А.Байтұрсынұлының Дыбыс жүйесі мен түрлері дыбыс, буын және олардың жазылу емлесін жинақтайды. Бұл - қазіргі күнгі ең осал тұсымыз. Біз 2017 жылдан бастап не әліпбиді, не емлемізді түзе алмай келеміз. Неге? Ең бастысы, қазіргі қазақ жұрты баба берген 24 (28) дыбысты басшылыққа алмай отыр. Оның 5-уі (9) дауысты да, 19-ы - дауыссыз дыбыс. Біз қазір 31-35 дыбыспен тарқатқымыз келеді. Баяғы сол «басқа жұрт не дейді?» деген жалтақтық. Бір ғана у және й дыбысын өзінің тума жағдайына келтірсек, яғни олардың тек дауыссыз дыбыс екендігін жаңғыртсақ, қазақтың қазіргі емлесі де тез шешімін табар еді. А.Байтұрсынұлының синтаксистік ілімі үлкен дүниені қозғауды қалайды. Себебі ғалымның синтаксисі ғылыми тілдің шарықтау шегіне бара алған. Оны синтаксис салаларын тарқатудан тануға болады. Сөйлем жүйесі деп бекітілген бұл ілім сөйлемнің барлық түрін және сапасын аңғарта алады. Қалай болғанда да, қазіргі синтаксис ілімін А.Байтұрсынұлының тұжырым-дарына сүйене отырып, бес тарау- мен жеткізуге болады. Өзіміз осы пәннің басы-қасында жүргеннен кейін, мұндай пікір білдіруге толық хақымыз бар деп білеміз. Тек осы жағдайда ғана қазақ тіл білімін күні бүгінге дейін орыс тіл білімімен теориялық тұрғыдан салыстыра берген жаңсақ тұжырымдардан сақтап қалған болар едік. Ал Ахмет ілімі тек қазақы теорияға негізделгені ақиқат.

Бекен САҒЫНДЫҚҰЛЫ, ғылым докторы, профессор, Қазақстан Журналистер одағының мүшесі.